การทดลองซิฟิลิสในกัวเตมาลา เป็นการทดลองในมนุษย์ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐอเมริกาในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1940 ในกัวเตมาลา นับตั้งแต่ ค.ศ. 1946 ถึง 1948 แพทย์ทำให้ทหาร นักโทษและผู้ป่วยทางจิตติดเชื้อโรคซิฟิลิสและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อื่น ๆ โดยไม่มีการยินยอมรับการรักษาพยาบาลจากผู้ป่วยและรักษาด้วยยาปฏิชีวนะ ในปี ค.ศ. 2010 สหรัฐอเมริกาแถลงการณ์ขอโทษต่อกัวเตมาลาเนื่องจากการทดลองดังกล่าวอย่างเป็นทางการ
การทดลอง
การทดลองดังกล่าวนำโดยแพทย์กรมบริการสาธารณสุขแห่งสหรัฐ จอห์น ซี. คัทเลอร์ ผู้ซึ่งในภายหลังมีส่วนในการทดลองซิฟิลิสในทัสคีจี ข้อมูลดังกล่าวได้รับการเปิดเผยโดยซูซาน เอ็ม. รีเวอร์บี แห่งวิทยาลัยเวลส์เลย์ ผู้ซึ่งค้นพบเอกสารใน ค.ศ. 2005 ในขณะที่ทำวิจัยเกี่ยวกับการทดลองซิฟิลิสในทัสคีจี เธอได้แบ่งปันสิ่งที่เธอค้นพบกับเจ้าหน้าที่รัฐบาลสหรัฐอเมริกา การวิจัยดังกล่าวมีขึ้นโดยความเห็นชอบของรัฐบาลกัวเตมาลาในขณะนั้น มีคนไข้ทั้งหมด 696 คน ในขณะที่การทดลองทัสคีจีมีขึ้นหลังจากการแพร่เชื้อซิฟิลิสตามธรรมชาติ แต่ในกัวเตมาลา แพทย์ได้ทำให้ผู้ป่วยติดเชื้อ เป้าหมายของการศึกษาเพื่อประเมินผลของเพนิซิลลินในการป้องกันและการรักษากามโรค นักวิจัยให้ค่าจ้างแก่โสเภณีซึ่งถูกทำให้ติดเชื้อซิฟิลิสโดยให้มีเพศสัมพันธ์กับนักโทษและมีบางส่วนที่ถูกทำให้ติดเชื้อโดยตรงจากการฉีดเชื้อแบคทีเรียเข้าไปในร่างกาย เมื่อคนไข้ติดโรคแล้ว พวกเขาจะได้รับยาปฏิชีวนะโดยไม่เป็นที่ทราบชัดเจนว่าคนไข้ได้รับการรักษาทั้งหมดหรือไม่ ฟรานซิส คอลลอนส์ ผู้อำนวยการคนปัจจุบันของสถาบันสุขภาพแห่งชาติ เรียกการทดลองดังกล่าวว่า "ส่วนมืดในประวัติศาสตร์การแพทย์" และระบุว่ากฎสมัยใหม่ห้ามการวิจัยในมนุษย์โดยปราศจากความยินยอมรับการรักษาโดยเด็ดขาด