"ชีวิต เสรีภาพ และการเสาะแสวงหาความสุข" (อังกฤษ: life, liberty and the pursuit of happiness) เป็นหนึ่งในวลีที่โด่งดังที่สุดในเอกสารคำประกาศอิสรภาพสหรัฐอเมริกา และบางส่วนยกย่องให้เป็นหนึ่งในประโยคที่ประดิษฐ์ขึ้นมาดีที่สุดและมีอิทธิพลมากที่สุดในประวัติศาสตร์ภาษาอังกฤษ มุมมองทั้งสามด้านนี้ถูกระบุไว้ว่าเป็น "สิทธิที่ไม่อาจโอนให้กันได้"
จุดกำเนิดและการถ่ายทอด
ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17 พระและนักปรัชญา ริชาร์ด คัมเบอร์แลนด์ (Richard Cumberland) เขียนขึ้นใน ค.ศ. 1672 โดยสนับสนุนว่าความเป็นอยู่ที่ดีของเพื่อนมนุษย์นั้นสำคัญต่อ "การเสาะแสวงหาความสุขของเราเอง" (pursuit of our own happiness)จอห์น ล็อก เขียนใน A Letter Concerning Toleration ไว้ว่า "สิทธิส่วนบุคคลที่ผมเรียกว่า ชีวิต เสรีภาพ สุขภาพ และความเกียจคร้านทางกาย และการถือครองวัตถุนอกกาย..." ล็อกเขียนในผลงาน Essay Concerning Human Understanding ใน ค.ศ. 1693 ว่า "ความสมบูรณ์สูงสุดของธรรมชาติทางปัญญาอยู่ที่การแสวงหาความสุขที่แท้จริงและมั่นคงอย่างระมัดระวังและอย่างต่อเนื่อง"
ล็อกไม่เคยเชื่อมโยงสิทธิธรรมชาติเข้ากับความสุข แต่ใน ค.ศ. 1693 ผู้ต่อต้านทางปรัชญาของล็อก ก็อทท์ฟรีด วิลเฮล์ม ไลบ์นิซ ได้เชื่อมโยงทั้งสองเข้าด้วยกันในผลงาน Codex Iuris Gentium หนังสือ The Religion of Nature Delineated ใน ค.ศ. 1722 ของวิลเลียม วอลลาสตัน อธิบายถึง "นิยามที่ถูกต้องที่สุด" ของ "ศาสนาธรรมชาติ" ว่าเป็น "การแสวงหาความสุขโดยการปฏิบัติตามหลักเหตุผลและความจริง" ในหนังสือแปลเป็นภาษาอังกฤษจากผลงาน Principles of Natural and Politic Law (หลักการกฎหมายธรรมชาติและการเมือง) ของ Jean Jacques Burlamaqui ใน ค.ศ. 1763 ยกย่อง "การแสวงหาอันสูงส่ง" ของ "ความสุขที่แท้จริงและมั่นคง"
ในมาตราที่หนึ่งและที่สองของคำประกาศสิทธิรัฐเวอร์จิเนีย ซึ่งมีการลงมติยอมรับอย่างเป็นเอกฉันท์โดยการประชุมใหญ่ผู้แทนรัฐเวอร์จิเนีย เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน ค.ศ. 1776 และเขียนขึ้นโดยจอร์จ เมสัน มีข้อความดังนี้
ที่ว่ามนุษย์ทุกคนมีเสรีและอิสระเท่าเทียมกันตามธรรมชาติ และดำรงไว้ซึ่งสิทธิบางประการอยู่ในตัว ซึ่ง เมื่อพวกเขาเข้าไปอยู่ในสภาพแวดล้อมของสังคม พวกเขาเหล่านี้ ไม่อาจ ไม่ว่าจะโดยวิธีการใด กีดกันหรือขจัดลูกหลานของพวกเขาไปได้ กล่าวคือ ความเพลิดเพลินในชีวิตและเสรีภาพ ด้วยความหมายของการได้มาและถือครองทรัพย์สิน การแสวงหาและการได้รับความสุขและความปลอดภัย
เบนจามิน แฟรงคลินเห็นด้วยกับโทมัส เจฟเฟอร์สันในสบประมาณการคุ้มครอง "ทรัพย์สิน" ว่าเป็นเป้าหมายของรัฐบาล มีบันทึกว่า แฟรงกลินเห็นว่าทรัพย์สินเป็น "สัตว์สังคม" และดังนั้น เขาจึงเชื่อว่าควรจะเรียกภาษีจากทรัพย์สินเป็นหนทางในการจัดหาเงินแก่ประชาสังคมคำประกาศอิสรภาพสหรัฐอเมริกา ซึ่งส่วนใหญ่ร่างขึ้นโดยเจฟเฟอร์สัน ได้รับการลงติรับโดย สภาภาคพื้นทวีปที่สอง เมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 1776 ข้อความในส่วนที่สองของคำประกาศอิสรภาพปรากฏดังนี้
เราถือว่าความจริงต่อไปนี้เป็นสิ่งที่ประจักษ์แจ้งอยู่ในตัวเอง นั่นคือ มนุษย์ทุกคนถูกสร้างขึ้นมาอย่างเท่าเทียมกัน และพระผู้สร้างได้มอบสิทธิบางประการที่จะเพิกถอนมิได้ไว้ให้แก่มนุษย์ ในบรรดาสิทธิเหล่านั้นได้แก่ ชีวิต เสรีภาพและการเสาะแสวงหาความสุข
แนวการวิเคราะห์ที่แตกต่างออกไปว่าด้วยจุดกำเนิดของวลีนี้เสนอโดย แกรี่ วิลส์ ในหนังสือ Inventing America: Jefferson's Declaration of Independence วิลส์แย้งว่า "การแสวงหาความสุข" นั้นไม่ได้หมายถึงทรัพย์สินหรือความสุขส่วนบุคคล แต่เป็นความสุขของส่วนรวม เขาย้อนแนวคิดที่ว่าการแสวงหาความสุขของสาธารณะของรัฐบาลนั้นอยู่ในแนวคิดของสิทธิอันโอนให้แก่กันไม่ได้ของมนุษย์ของฟรานซิส ฮัทชีสัน มิใช่จอห์น ล็อก