ชุมชนแออัด หรือ สลัม (อังกฤษ: slum) ตามคำจำกัดความของสหประชาชาติ หมายถึงพื้นที่เสื่อมโทรมส่วนหนึ่งของเมืองที่มีลักษณะเฉพาะคือ บ้านเรือนที่สร้างขึ้นต่ำกว่ามาตรฐาน ความสกปรกรุงรัง และการขาดการรักษาความปลอดภัยที่มั่นคง จากข้อมูลของสหประชาชาติ พบว่าอัตราส่วนของผู้อยู่อาศัยในชุมชนแออัดในเขตเมืองในช่วง พ.ศ. 2533-2548 ลดลงจากร้อยละ 47 เป็นร้อยละ 37 อย่างไรก็ตาม เนื่องด้วยประชากรโลกที่เพิ่มขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งประชากรในเขตเมือง ผู้อยู่อาศัยในชุมชนแออัดในเขตเมืองจึงเพิ่มขึ้นตาม จำนวนผู้อยู่อาศัยในชุมชนแออัดทั่วโลกมีประมาณหนึ่งพันล้านคน และจะเพิ่มขึ้นเป็นสองพันล้านคนในปี พ.ศ. 2573
ลักษณะเฉพาะของชุมชนแออัดอาจต่างไปในแต่ละภูมิภาค สิ่งที่มักจะเหมือนกันคือผู้อยู่อาศัยมีฐานะยากจนมากหรือด้อยโอกาสทางสังคม สิ่งก่อสร้างในชุมชนแออัดมีหลากหลายตั้งแต่กระท่อมหรือเพิงอย่างง่าย ๆ ไปจนถึงโครงสร้างถาวรที่อนุรักษ์ไว้อย่างดี ชุมชนแออัดส่วนมากขาดแคลนน้ำสะอาด ไฟฟ้า สุขาภิบาล และสาธารณูปโภคอื่น ๆ