| พระมหากาล | |
|---|---|
| เทพแห่งกาลเวลา, มายา, การสร้าง, ทำลายล้าง และอำนาจ | |
 พระมหากาลในคติศาสนาพุทธแบบทิเบต
| |
| ชื่อในอักษรเทวนาครี | महाकाल |
| ชื่อในการทับศัพท์ภาษาสันสกฤต | Mahākāla |
| อาวุธ |
ดาบ ตรีศูล ค้อน (ในญี่ปุ่น) |
พระมหากาล เป็นองค์เดียวกับพระกาล ซึ่งเป็นเทวดาในศาสนาฮินดู และศาสนาพุทธแบบตันตระ โดยพระองค์คือยิดัมและธรรมบาลตามความเชื่อของชาวพุทธในทิเบต สังกัดรัตนโคตรของพระรัตนสัมภวะพุทธะ มีลักษณะคล้ายเหรุกะ ภาคดุร้ายมี 16 แขน มือถือหัวกะโหลกและกริช มีเปลวไฟพวยพุ่งรอบกาย สวมมงกุฏกระโหลก มีมาลัยร้อยด้วยศีรษะมนุษย์ มีงูพันรอบกาย
บางท้องที่เชื่อว่าท่านเป็นเจ้าแห่งนาค ปกครองนาคที่ดูแลทรัพย์สมบัติเบื้องล่าง จึงถือเป็นเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งองค์หนึ่ง ในจีนและญี่ปุ่นถือเป็นเทพเจ้าแห่งโชค บางแห่งถือว่าท่านเป็นเทพแห่งการพักแรม ในอินเดียถือว่าท่านเป็นเทพองค์เดียวกับท้าวกุเวร
- สุมาลี มหณรงค์ชัย. พระชินพุทธะห้าพระองค์. กทม. ศูนย์ไทยธิเบต.2547
แหล่งข้อมูลอื่น
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: มหากาล |