มะเร็งกระดูกยูวิง

มะเร็งกระดูกยูวิง
ชื่ออื่น	อีวิงส์ซาโครมา, peripheral primitive neuroectodermal tumor, เนื้องอกอาสคิน กลุ่มเนื้องอกแบบอีวิง
ภาพเอ็กซ์เรย์แสดงกระดูกทีเบียของเด็กที่เป็นมะเร็งแบบอีวิง
การออกเสียง	/ˈjuːɪŋ/ yoo-ing (ยูว-อิง)
สาขาวิชา	วิทยามะเร็ง
อาการ	บวม และอาการเจ็บใกล้บริเวณเกิดเนื้องอก
ภาวะแทรกซ้อน	น้ำในเยื่อหุ้มช่องปอด, พาราเพลเกีย
การตั้งต้น	อายุ 10 ถึง 20 ปี
สาเหตุ	ไม่ทราบ
วิธีวินิจฉัย	ตรวจเนื้อเยื่อ
โรคอื่นที่คล้ายกัน	มะเร็งกระดูก, นิวโรบลาสโทมา, ออสทีโอไมยีลิทิส, กรานูโลมาชนิดอีโอซิโนฟิล
การรักษา	เคโมเทอราพี, ฉายแสง, ศัลยกรรม, ปลูกถ่ายสะเต็มเซลล์
พยากรณ์โรค	การรอดชีวิตภายในห้าปี ~ 70%
ความชุก	1 ในล้าน (สหรัฐอเมริกา)

มะเร็งยูวิง หรือ มะเร็งกระดูกยูวิง (อังกฤษ: Ewing sarcoma; บางครั้งปรากฏสะกดเป็น อีวิง) เป็นชนิดของมะเร็งที่อาจเป็นมะเร็งกระดูกหรือมะเร็งเนื้อเยื่ออ่อน อาการอาจประกอบด้วยการบวมและอาการเจ็บตรงจุดที่มีเนื้องอก, ไข้ และการแตกหักของกระดูก จุดที่มักเกิดได้แก่กระดูกขา, กระดูกเชิงกราน และผนังของหน้าอก ราว 25% ของกรณีที่พบ มะเร็งมักเข้าสู่ระยะแพร่กระจายเมื่อมาถึงการวินิจฉัย อาการแทรกซ้อนอาจมีน้ำในเยื่อหุ้มปอด และ พาราเพลเกีย

สาเหตุเกิดโรคยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด และกรณีส่วนใหญ่ที่ปรากฏพบว่ามักเกิดขึ้นโดยสุ่ม บางครั้งมะเร็งแบบอีวิงจะถูกจัดร่วมกับเนื้องอกพริมิทีฟนิวโรเอคโทเดอร์มให้อยู่ในกลุ่มเนื้องอกตระกูลยูวิง กลไกเกิดโรคมักเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในระดับพันธุกรรมที่เรียกว่าทรานส์โลเคชั่นแบบเรซิพรอคอล การวินิจฉัยโรคนั้นใช้การตรวจเนื้อเยื่อของเนื้องอก

การรักษาอาจประกอบด้วยการทำเคโมเทอราพี, ฉายแสง, ศัลยกรรม และการปลูกถ่ายสะเต็มเซลล์ ส่วนการรักษาแบบพุ่งเป้า และ อิมมูโนเทอราพี กำลังมีการศึกษาอยู่การรอดชีวิตในระยะห้าปีอยู่ที่ประมาณ 70% อย่างไรก็ตาม มีปัจจัยหลายประการที่ส่งผลต่อการประมาณค่านี้ได้

ชื่อของมะเร็งชนิดนี้ตั้งตามนักพพยาธิวิทยา เจมส์ อีวิง ผู้ซึ่งในปี 1920 ได้กำหนดให้เนื้องอกรูปแบบนี้เป็นรูปแบบแยกเฉพาะรูปแบบหนึ่ง มีผู้ป่วยด้วยมะเร็งชนิดนี้อยู่ที่หนึ่งในล้านคนต่อปีในสหรัฐอเมริกา พบบ่อยในวัยรุ่น และ ผู้ใหญ่ตอนต้น และคิดเป็น 2% ของมะเร็งในเด็กคนขาวพบว่าป่วยด้วยอาการนี้มากกว่าชาวอเมริกันเบื้อสายแอฟริกันและเอเชีย และพบในผู้ชายบ่อยกว่าผู้หญิง

อาการ

มะเร็งอีวิงพบในผู้ชายมากกว่าผู้หญิง (อัตราส่วน 1.6:1) และมักปรากฏในวัยเด็กหรือผู้ใหญ่ตอนต้น สามารถปรากฏในบริเวณใดก็ได้ของร่างกาย แต่ที่พบบ่อยคือบริเวณกระดูกเชิงกราน โดยตรงที่พบมากที่สุดได้แก่ไดอะฟัยซิสของกระดูกต้นขา รองลงมาคือ กระดูกแข้ง และ กระดูกต้นแขน 30% ที่พบอาการมักมาหลังจากเข้าสู่ภาวะเมทาสแทซิสแล้ว ผู้ป่วยมักมาด้วยอาการปวดกระดูกรุนแรง มีพบอาการที่บริเวณอวัยวะเพศหญิงแต่พบได้ยากมาก

แหล่งข้อมูลอื่น