สื่ออีโรติกาเด็ก

สื่ออีโรติกาเด็ก (อังกฤษ: Child erotica) เป็นสื่อเกี่ยวกับเด็กที่ไม่ใช่สื่อลามกอนาจารโดยตรง แต่เป็นสื่อที่ใช้เพื่อจุดประสงค์ทางเพศ เป็นการใช้คำที่กว้างขวางกว่าสื่อลามกอนาจารเด็ก เพราะว่ารวมเอาสื่อที่อาจทำให้เกิดอารมณ์เพศ รวมทั้งรูปภาพที่ไม่เกี่ยวกับเพศ, หนังสือหรือนิตยสารเกี่ยวกับเด็กหรือเกี่ยวกับความใคร่เด็ก, ของเล่น, สมุดบันทึกประจำวัน หรือเสื้อผ้า ผู้สืบสวนคดีพบว่า คนใคร่เด็กและผู้ทำผิดทารุณเด็กทางเพศ มักจะสะสมสื่ออีโรติกาเด็ก โดยอาจเป็นรูปแบบของพฤติกรรมย้ำคิดย้ำทำ (compulsive behavior) และโดยอาจใช้เป็นตัวแทนสื่อลามกอนาจารเด็กที่ผิดกฎหมายหรือหาได้ยาก แต่สื่อเช่นนี้ บ่อยครั้งก็ยังสามารถใช้เป็นหลักฐานในศาลเกี่ยวกับพฤติกรรมที่เป็นอาชญากรรม ภาพอีโรติกาเด็กอาจจะเผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ต โดยปรากฏคล้ายกับรูปโมเดลเด็กที่ไม่ได้ทำเพื่ออนาจาร

ประเด็นกฎหมายในประเทศต่าง ๆ

ประเทศไทย

พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่ 24) พ.ศ. 2558 ซึ่งมีผลเริ่มตั้งแต่วันที่ 7 ธันวาคม 2558 นิยาม สื่อลามกอนาจารเด็ก ไว้ว่า

“สื่อลามกอนาจารเด็ก” หมายความว่า วัตถุหรือสิ่งที่แสดงให้รู้หรือเห็นถึงการกระทําทางเพศของเด็กหรือกับเด็กซึ่งมีอายุไม่เกินสิบแปดปี โดยรูป เรื่อง หรือลักษณะสามารถสื่อไปในทางลามกอนาจาร ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบของเอกสาร ภาพเขียน ภาพพิมพ์ ภาพระบายสี สิ่งพิมพ์ รูปภาพ ภาพโฆษณา เครื่องหมาย รูปถ่าย ภาพยนตร์ แถบบันทึกเสียง แถบบันทึกภาพ หรือรูปแบบอื่นใดในลักษณะทํานองเดียวกัน และให้หมายความรวมถึงวัตถุหรือสิ่งต่างๆ ข้างต้นที่จัดเก็บในระบบคอมพิวเตอร์หรือในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อื่นที่สามารถแสดงผลให้เข้าใจความหมายได้

— พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่ ๒๔) พ.ศ. ๒๕๕๘ ้

โดยกำหนดโทษต่าง ๆ ไว้ว่า

• ครอบครองสื่อลามกอนาจารเด็กเพื่อแสวงหาประโยชน์ในทางเพศสำหรับตนเองหรือผู้อื่น มีโทษจําคุกไม่เกิน 5 ปีหรือปรับไม่เกิน 100,000 บาท หรือทั้งจําทั้งปรับ (มาตรา 287/1)
• ส่งต่อสื่อลามกอนาจารเด็กแก่ผู้อื่น ต้องระวางโทษจําคุกไม่เกิน 7 ปี หรือปรับไม่เกิน 140,000 บาท หรือทั้งจําทั้งปรับ (มาตรา 287/1)
• ทำ ผลิต มีไว้ นำเข้า ส่งออก พาไป ให้เช่า หรือทำให้แพร่หลาย (รวมทั้งโฆษณา ไขข่าวว่าจะหาได้อย่างไรจากที่ไหน) เพื่อการค้าหรือการแจกจ่ายโอ้อวดกับประชาชน ต้องระวางโทษจําคุกตั้งแต่ 3-10 ปี และปรับตั้งแต่ 60,000-200,000 บาท (มาตรา 287/2)

แต่เนื่องจากเป็นกฎหมายที่เพิ่งเริ่มบังคับใช้ จึงไม่ชัดเจนว่า ศาลจะตัดสินสื่ออีโรติกาเด็กว่าเป็น "สื่อลามกอนาจารเด็ก" หรือไม่

สหรัฐอเมริกา

การแสดงรูปของเด็กแม้ใส่เสื้อผ้า สามารถผิดกฎหมายสหรัฐได้หลายมาตรา [18 U.S.C. § 2252(a)(2), 18 U.S.C. § 2252(a)(4), และ 18 U.S.C. § 2256(2)(E)] ถ้าจัดว่า เป็นภาพเร้ากามตัณหา (lascivious) โดยแสดงอวัยวะเพศหรือเขตหัวหน่าว ศาลอุทธรณ์ของสหรัฐนิยาม "lascivious" ไว้ว่า "มักจะเร้าอารมณ์เพศ ลามก อนาจาร ไม่สะอาดทางเพศ ทำให้เสื่อมศีลธรรมโดยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางเพศ"

ส.ส.รัฐสภาแห่งสหรัฐอเมริกาบางท่านได้เสนอให้ออกกฎหมายห้ามเว็บไซต์โมเดลเด็กบางเว็บ และรัฐต่าง ๆ ก็กำลังพิจารณากฎหมายเช่นเดียวกัน ส่วนผู้คัดค้านอ้างว่า กฎหมายเช่นนั้นจะละเมิดกฎแก้ไขที่ 1 ของรัฐธรรมนูญแห่งสหรัฐอเมริกา

บริษัท Webe Web

ในเดือนกรกฎาคม 2544 สำนักข่าวหนึ่งพิมพ์บทความ เกี่ยวกับเว็บไซต์โมเดลเด็กหญิงชื่อว่า "แอมเบอร์ตัวน้อย (Lil' Amber)" ปฏิบัติการโดยบริษัทให้เช่าพื้นที่อินเทอร์เน็ต Webe Web ในรัฐฟลอริดา ซึ่งเป็นบริษัทที่ให้บริการเกี่ยวกับโมเด็ลเด็กที่เก่าแก่ที่สุดทางอินเทอร์เน็ตในเวลานั้น

ต่อมาในเดือนพฤศจิกายน 2544 บริษัทการกระจายเสียงและแพร่ภาพแห่งชาติ (NBC) ก็ออกข่าวทางทีวีในรายการ "ขายความบริสุทธิ์ (Selling Innocence)" ที่นักข่าวปลอมตัวติดต่อกับผู้ปฏิบัติการเว็บไซต์ และสืบหา ด.ญ. แอมเบอร์ (ซึ่งเป็นชื่อแสดง) ที่เป็นโมเดลของเว็บไซต์ แล้วพบว่าอยู่ในไร่ของครอบครัวในรัฐ ซึ่งมีผลให้มีการเสนอกฎหมายห้ามเว็บไซต์โมเดลเด็ก

ต่อมาเจ้าของบริษัทจึงถูกสอบสวนโดยทั้งเจ้าหน้าที่สำนักงานสอบสวนกลาง และเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ ผู้ได้เข้ายึดสื่อเป็นจำนวนมากจากบ้านของเจ้าของ และพบว่า พ่อแม่ของเด็กเป็นจำนวนมากไม่รู้ว่ามีการถ่ายรูปลูก ๆ ของตน แต่ก็มีบางคนที่ได้เซ็นมอบอนุญาตการปกครองบุตรชั่วคราวให้กับช่างภาพในช่วงถ่ายรูป

ในวันที่ 28 พฤศจิกายน 2549 เจ้าหน้าที่จึงได้กำหนดข้อหาดำเนินคดีต่อเจ้าของบริษัท ซึ่งมีผลเป็นการปิดเว็บไซต์โมเดลเด็กของบริษัททุกเว็บทันที และช่างภาพก็ได้ให้การรับสารภาพว่ากระทำความผิดในฐานการสมรู้ร่วมคิด และการส่งไปรษณีย์และการขนส่งสื่อลามกอนาจารเด็ก ในขณะที่เจ้าของสองคนให้การว่าไม่ได้ทำผิด

ต่อมาเจ้าของคนหนึ่งจึงถูกดำเนินคดีฐานได้รับ มีเป็นเจ้าของ และเผยแพร่สื่อลามกอนาจารเด็ก แล้วได้ต่อรองกับเจ้าหน้าที่ของศาลให้การว่าตนได้รับรูปที่แสดงเด็กก่อนวัยเจริญพันธุ์และวัยอื่น ๆ มีพฤติกรรมแบบซาดิสม์และมาโซคิสม์ ในวันที่ 13 พฤศจิกายน 2552 เจ้าของคนนี้จึงถูกตัดสินลงโทษจำคุกเป็นเวลา 7 ปีกับอีก 3 เดือน โดยลดลงจากโทษหนักสุดมากถึง 20 ปี

นอกจากนั้นแล้ว ทั้งบริษัทเองและเจ้าของทั้งสองคน ก็กำลังถูกดำเนินคดีในอีกรัฐหนึ่งต่างหาก ฐานผลิตและขนส่งภาพอีโรติกาเด็ก

บริษัท A Little Agency

ในต้นปี 2549 ผู้ทำการของบริษัทโมเดลเด็ก A Little Agency และ The VMS ถูกจับในข้อหาเกี่ยวกับสื่อลามกอนาจารเด็ก แม้ว่าบริษัททั้งสองจะไม่ได้เผยแพร่รูปเปลือย แต่เจ้าหน้าที่อ้างว่า เป็นรูปเร้าอารมณ์ที่แสดงบริเวณอวัยวะเพศของเด็ก ตามกำหนดการทดสอบของศาล (Dost test) และอ้างว่า เว็บไซต์เหล่านั้นขายภาพของเด็กหญิงมีอายุน้อยถึง 9 ขวบ ใส่เสื้อผ้าตัวน้อย ๆ แสดงท่าทางที่บอกเป็นนัย โดยมีเด็กหญิง 9 ขวบคนหนึ่งที่ใส่รองเท้าส้นสูงสีดำ ใส่กางเกงในลายลูกไม้ดำที่ไม่มีผ้าปิดก้น (thong) ใส่ยกทรงดำ และใส่เสื้อแจ๊คเก็ตดำ โดยนั่งอยู่บนโต๊ะทานอาหาร ผู้ทำการของเว็บไซต์ถูกดำเนินคดีในข้อหาขนส่ง มีเป็นเจ้าของ และรับสื่อลามกอนาจารเด็ก แต่ทนายของผู้ทำการร้องให้ยกฟ้องคดีโดยอ้างว่า รูปของเด็กหญิงที่มีท่าทางบอกเป็นนัยไม่ได้อยู่ในระดับที่จะเป็นสื่อลามกอนาจารเด็ก แต่ผู้พิพากษาในคดีปฏิเสธ โดยให้ข้อสังเกตว่า ศาลสูงสุดของสหรัฐได้กำหนดแล้วว่า รูปแม้ใส่เสื้อผ้าอย่างสมบูรณ์ ก็ยังสามารถเป็นสื่อลามกอนาจารได้

• กางเกงในแบบ thong ที่เด็กตามข้อความอาจใส่ แสดงเพื่อเพิ่มความเข้าใจเท่านั้น
• 
• 
• 

ญี่ปุ่น

กฎหมายญี่ปุ่นปี 2542 ที่ห้ามการค้าประเวณีเด็กและสื่อลามกอนาจารเด็ก นิยามสื่ออนาจารไว้ว่า เป็นภาพของเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี "เปลือยหรือกึ่งเปลือยที่เร้าอารมณ์ทางเพศ" แต่ว่าในประเทศ ท้องตลาดก็ยังมีขายดีวีดีและหนังสือภาพของจูเนียร์ไอดอล (junior idol) คือภาพเด็กหรือเด็กต้นวัยรุ่นในรูปแบบของโมเดลอยู่

คณะกรรมการจริยธรรมสำนักพิมพ์ของสมาคมสำนักพิมพ์นิตยสารแห่งประเทศญี่ปุ่น มีหน้าที่ตรวจสอบร้านขายหนังสือที่มีสิ่งตีพิมพ์ที่ไม่สมควร และเตือนสำนักพิมพ์ที่พิมพ์หนังสือมังงะลามกอนาจาร แต่ว่า สมาชิกกรรมการได้กล่าวว่า ไม่ใช่เป็นเรื่องง่ายที่จะกำหนดว่าเมื่อไรภาพ ๆ หนึ่งจึงจะข้ามเส้นจากภาพศิลป์ไปเป็นสื่อลามกอนาจารเด็ก

หนังสือและข้อมูลอื่น ๆ

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: สื่ออีโรติกาเด็ก