หนอง (อังกฤษ: Pus) เป็นของเหลวเยิ้มสีขาวเหลือง สีเหลือง หรือสีน้ำตาลเหลือง ซึ่งเกิดขึ้นที่บริเวณที่มีการอักเสบในช่วงระหว่างการติดเชื้อราหรือเชื้อแบคทีเรีย การมักหมมสะสมของหนองในบริเวณเนื้อเยื่อที่โอบล้อมรอบเป็นที่รู้จักกันคือ ฝี ในขณะที่การสะสมอย่างชัดเจนของหนองภายในหรือใต้ผิวหนังชั้นนอกเป็นที่รู้จักกันคือ ตุ่มหนอง สิว หรือจุด
หนองจะประกอบไปด้วยของเหลวที่เต็มไปด้วยโปรตีนบาง ๆ เป็นที่รู้จักกันคือ "liquor puris", และเม็ดเลือดขาวที่ตายแล้วจากการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันของร่างกาย (ส่วนใหญ่เป็นนิวโทรฟิล) ในช่วงการติดเชื้อ, แมกโครเฟจ (Macrophage) จะปล่อยไซโตไคน์ (Cytokine) ออกมา ซึ่งจะกระตุ้นนิวโทรฟิลในการค้นหาบริเวณที่มีการติดเชื้อโดยคีโมทาซิส (Chemotaxis) นิวโทรฟิลจะปล่อยเม็ดเล็ก ๆ ซึ่งจะทำลายเชื้อแบคทีเรีย เชื้อแบคทีเรียจะทำการต่อต้านการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันโดยปล่อยสารพิษที่เรียกว่า ลูโคซิดน์ (Leukocidin) เมื่อนิวโทรฟิลได้ตายไปด้วยสารพิษและวัยชรา พวกมันจะถูกทำลายโดยแมกโครเฟจ ก่อให้เกิดหนองอันเหนียวหนืด
แบคทีเรียที่ทำให้เกิดหนองที่ถูกเรียกว่า ไพโอเจนิส (pyogenic)