โมเท็ต (อังกฤษ: motet) เป็นการประพันธ์ดนตรีสำหรับการขับร้องในดนตรีคลาสสิกตะวันตก ซึ่งมีรูปแบบและคีตลักษณ์ที่หลากหลาย ตั้งแต่ดนตรีสมัยกลางตอนกลางจนถึงปัจจุบัน โมเท็ตเป็นหนึ่งในคีตลักษณ์แบบสอดประสานหลายทำนอง (polyphonic) ที่โดดเด่นของดนตรีสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา ตามที่นักดนตรีวิทยาชาวอังกฤษ มาร์กาเร็ต เบนต์ (Margaret Bent) ให้คำนิยามว่า "เป็นส่วนของดนตรีหลายท่อนที่มีบทร้อง" ซึ่งอธิบายโมเท็ตตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 13 ถึงปลายศตวรรษที่ 16 และช่วงเวลาหลังจากนั้นอย่างชัดเจน นักทฤษฎีดนตรีชาวฝรั่งเศส ยออานเนส เด กรอเคยอ (Johannes de Grocheo) ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 13 เชื่อว่าโมเท็ตนั้น "ไม่ควรเผยแพร่ต่อบุคคลทั่วไป เพราะพวกเขานั้นไม่สังเกตถึงความละเอียดอ่อนของงาน และพวกเขาก็ไม่ปิติเมื่อได้ยินโมเท็ต แต่ควรทำการแสดงต่อหน้าผู้มีการศึกษาและผู้ที่กำลังค้นหาความละเอียดอ่อนในงานศิลปะ"