Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
กลุ่มอาการผิดปกติทางเมแทบอลิก
กลุ่มอาการผิดปกติทางเมแทบอลิก | |
---|---|
ชื่ออื่น | Dysmetabolic syndrome X |
ภาพชายอ้วนลงพุง ซึ่งเป็นลักษณะสำคัญของกลุ่มอาการเมตาบอลิก น้ำหนักกายของเขาอยู่ที่ 182 กก. ส่วนสูง 185 ซม. และมี ดัชนีมวลกาย (BMI) ที่ 53 (ปกติอยู่ที่ 18.5 ถึง 25) | |
สาขาวิชา | วิทยาต่อมไร้ท่อ |
กลุ่มอาการผิดปกติทางเมแทบอลิก, เมแทบอลิกซินโดรม (อังกฤษ: Metabolic syndrome) หรือ กลุ่มอาการอ้วนลงพุง หมายถึงการปรากฏของกลุ่มอาการทางการแพทย์อย่างน้อยสามประการจากห้าประการดังต่อไปนี้: ภาวะอ้วนลงพุง, ความดันเลือดสูง, น้ำตาลในเลือดสูง, ไตรกลีเซอไรด์ในเซรุมเลือดสูง และ ไลโพโปรตีนความหนาแน่นสูง (HDL) ในเซรุมต่ำ
กลุ่มอาการเมทาบอลิกนั้นมีความเกี่ยวพันกับความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจ และ โรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในสหรัฐอเมริกา ประชากรผู้ใหญ่ประมาณ 25% มีอาหารของเมทาบอลิกซินโดรม สัดส่วนนี้ยิ่งเพิ่มสูงขึ้นตามอายุประชากร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชนกลุ่มน้อยทางชาติพันธุ์กับเชื้อชาติ
การไม่ตอบสนองต่ออินซูลิน, กลุ่มอาการเมทาบอลิก และอาการก่อนเบาหวานนั้นมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดต่อกันและมีบางมุมที่เหลื่อมซ้อนกัน สาเหตุการเกิดของกลุ่มอาหารเมทาบอลิกนั้นยังคงเป็นประเด็นของการวิจัยที่กำลังดำเนินไปอยู่ในปัจจุบัน
สัญญาณและอาการ
สัญญาณสำคัญของเมทาบอลิกซินโดรมคือการอ้วนลงพุง ซึ่งเกิดจากการสะสมของเนื้อเยื่ออะดิโพสรอบเอวและแกนร่างกาย สัญญาณอื่น ๆ รวมถึงความดันเบือดสูง, คลอเรสเตอรอล HDL ในเซรุมขณะอดอาหาร (fasting serum HDL cholesterol) ลดลง, ระดับไตรกลีเซอไรด์ในเซรุมขณะอดอาหาร (fasting serum triglyceride level) สูงขึ้น, กลูโคสขณะอดอาหารผิดปกติ, ความต้นทานต่ออินซูลิน (insulin resistance) หรืออาการก่อนเบาหวาน (prediabetes)
สาเหตุ
กลไกของวิถีอันซับซ้อนในเมทาบอลิกซินโดรมนั้นยังคงอยู่ภายใต้การค้นคว้า พยาธิสรีระวิทยาของเมทาบอลิกซินโดรมนั้นมีความซับซ้อนมาก และมีเพียงบางส่วนที่ได้ถูกอภิปรายโดยละเอียด (partially elucidated) ผู้คนส่วนใหญ่ที่มีอาการนี้เป็นผลกระทบจากอายุที่สูงขึ้น, ความอ้วน, การไม่ขยับร่างกาย (sedentary) และมีความต้านทานต่ออินซูลิน (insulin resistance) นอกจากนี้ความเครียดยังสามารถเป็นปัจจัยหนึ่ง อย่างไรก็ตามปัจจัยเสี่ยงที่สุดคือการรับประทานอาหาร (โดยเฉพาะเครื่องดื่มรสหวาน), genetics, อายุที่เพิ่มขึ้น, พฤติกรรมที่ขาดการเคลื่อนไหวร่างกาย การมีกิจกรรมทางกายที่ต่ำ,นาฬิกาชีวภาพ/หารนอนหลับที่ผิดปกติหรือถูกรบกวน, ความผิดปกติทางอารมณ์/การใช้ยาทางจิตเวช, และการบริโภคแอลกอฮอลเกินขนาด
ความเครียด
งานวิจัยล่าสุดพบว่าความเครียดเรื้อรังเป็นเวลายาวนานสามารถมีผลต่อเมทาบอลิกซินโดรมจากการทำลายสมดุลฮอร์โมนใน hypothalamic-pituitary-adrenal axis (HPA-axis) HPA-axis ที่ไม่สามารถทำงานปกติได้นั้นนำไปสู่ระดับฮอร์โมนคอร์ตีซอลเกิดการหมุนเวียน อันนำไปสู่การเพิ่มสูงขึ้นของระดับกลูโคส และ อินซูลิน ที่ซึ่งจะนำไปสู่ผบกระทบจากอินซูลิน (insulin-mediated effects) ต่อเนื้อเยื่ออะดีโพส (adipose tissue) ซึ่งท้ายที่สุดจะเพิ่ม visceral adiposity, ความต้านทานอินซูลิน, dyslipidemia และความดันเลือดสูง อันมีผลโดยตรงต่อกระดูก นำไปสู่โรค "low turnover" osteoporosis
ดูเพิ่ม
- โรคความผิดปกติทางเมแทบอลิก (Metabolic disorder)
แหล่งข้อมูลอื่น
การจำแนกโรค | |
---|---|
ทรัพยากรภายนอก |