การบังคับให้ฆ่าตัวตาย (อังกฤษ: forced suicide) เป็นวิธีการลงโทษโดยผู้ถูกลงโทษมีโอกาสเลือกระหว่างการฆ่าตัวตายเอง หรือการตายด้วยวิธีอื่นที่อาจจะได้รับการทรมานมากกว่า, หรือการจำขังสมาชิกในครอบครัวหรือผู้ที่เกี่ยวข้อง หรือการเผชิญหน้าต่อความอัปยศต่าง ๆ
ในสมัยกรีกและโรมันโบราณ
การบังคับให้ฆ่าตัวตายเป็นวิธีการลงโทษที่ใช้กันบ่อยในสมัยกรีก และโรมันโบราณ การลงโทษด้วยวิธีนี้ถือว่าเป็นการลงโทษที่ให้เกียรติแก่ผู้ถูกลงโทษที่สงวนไว้สำหรับผู้มียศถาบรรดาศักดิ์สูงๆ ผู้มีโทษถึงตายเท่านั้น ผู้มีโทษอาจจะเลือกดื่มยาพิษที่ทำจากเฮ็มล็อก (Conium) หรือล้มลงไปบนดาบของตนเอง ในสมัยโรมันโบราณบางครั้งวิธีการฆ่าตัวตายเช่นที่ว่านี้ก็เป็นผลมาจากเศรษฐกิจ ในสมัยนั้นผู้มีโทษถึงตายจะถูกยึดทรัพย์โดยรัฐบาล ผู้มีโทษก็อาจจะพยายามเลี่ยงการถูกยึดทรัพย์เพื่อให้ทรัพย์สมบัติตกไปเป็นของลูกหลานแทนที่โดยชิงฆ่าตัวตายเสียก่อนที่จะถูกจับ
การบังคับให้ฆ่าตัวตายที่มีชื่อเสียงที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดคือการการฆ่าตัวตายของนักปรัชญาโสกราตีสผู้ดื่มยาพิษหลังจากการพิจารณาของศาลในข้อหาว่าสร้างความเสื่อมโทรมทางความคิดแก่เยาวชนชาวเอเธนส์ อีกกรณีหนึ่งก็เมื่อเซเนกานักปรัชญาลัทธิสโตอิกฆ่าตัวตายตามคำขอร้องของจักรพรรดิเนโรผู้เป็นลูกศิษย์ผู้ต่อมาก็ถูกบังคับให้ฆ่าตัวตายเช่นกัน การบังคับให้ฆ่าตัวตายอื่นๆ ก็ได้แก่การตายของบรูตุส, มาร์ค แอนโทนี และจักรพรรดิโอโธ
ในเอเชีย
การบังคับให้ฆ่าตัวตายเกิดขึ้นในประวัติศาสตร์จีน เช่นในกรณีที่แม่ทัพหรือผู้นำทางทหารนำความเสียหายมาสู่บ้านเมือง ก็จะได้รับคำสั่งให้ฆ่าตัวตาย นอกจากนั้นก็ยังเป็นวิธีที่ใช้บ่อยในการสังหารอาชญากรสตรีที่ถือว่าเป็นวิธีที่ทารุณน้อยกว่าการตัดหัว
ในอินเดียวัฒนธรรมการสตีหรือการกระโดดเข้ากองไฟเผาตัวตายตามสามี ไม่ถือว่าเป็นยโศโฆษาฆาต (honor killing) หรือการฆ่าเพื่อรักษาเกียรติ แต่เป็นการถูกบังคับตามประเพณีให้ฆ่าตัวตาย แต่การจะกล่าวว่าการกระโดดเข้ากองไฟจะเป็นการกระทำโดยความตั้งใจของผู้กระทำเองหรือถูกบังคับให้ทำก็ยังเป็นเรื่องที่ไม่อาจจะตกลงกันได้ เช่นในกรณีเมื่อไม่นานมานี้ของรูพ คานวาร์ ที่สงสัยกันว่าเป็นการบังคับให้ทำสตี นอกจากกรณีนี้แล้วก็ยังมีกรณีอื่นๆ ที่ยังอยู่ในระหว่างการสืบสวน แต่ก็ยังไม่มีหลักฐานใดใดที่สนับสนุนว่าเป็นการบังคับ
ประเพณีเซ็ปปุกุของญี่ปุ่นก็อยู่ในข่าย “การบังคับให้ฆ่าตัวตาย” หรือประเพณีบูชิโดที่ปฏิบัติโดยซามูไรที่ต้องฆ่าตัวตายเมื่อพบว่าขาดความจงรักภักดี ซึ่งเป็นการกระทำที่ทำให้ไดเมียวหรือโชกุนไม่ต้องเสียเกียรติในการที่จะต้องฆ่าผู้ติดตามด้วยตนเอง ที่ปฏิบัติกันโดยเฉพาะในยุคเอะโดะที่เห็นได้จากตัวอย่างในกรณีของ อาซาโนะ นางาโนริ (Asano Naganori)
ในยุโรป
กรณีที่มีชื่อเสียงอีกกรณีหนึ่งของ “การบังคับให้ฆ่าตัวตาย” คือการฆ่าตัวตายของจอมพลเออร์วิน รอมเมล (Erwin Rommel) แม่ทัพของกองทัพเยอรมันระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อรอมเมลแสดงความขาดความเชื่อมั่นว่าเยอรมันจะชนะสงครามและถูกต้องสงสัยว่ามีส่วนร่วมในแผนการลอบสังหารอดอล์ฟ ฮิตเลอร์เมื่อวันที่ 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1944 เพราะความที่เป็นที่นิยมของประชาชนเยอรมันรอมเมลจึงถูกบังคับให้ฆ่าตัวตาย ฮิตเลอร์ให้รอมเมลเลือกระหว่างการลงโทษโดยการกินไซยาไนด์ (cyanide) หรือโดยการลงโทษครอบครัวและผู้ที่ทำงานกับรอมเมลให้ได้รับความอัปยศ รอมเมลจึงเลือกวิธีแรก นอกจากกรณีนี้แล้วก็ยังมีผู้นำทางการทหารอีกหลายคนในรัฐบาลของฮิตเลอร์ที่ถูกบังคับให้ฆ่าตัวตาย
ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองมีเหตุการณ์เกี่ยวกับ “การบังคับให้ฆ่าตัวตาย” หลายครั้งในระบบการทหารของสตาลิน เช่นที่แสดงในภาพยนตร์เรื่อง “Burnt by the Sun” ซึ่งเป็นทางเลือกที่มีเกียรติกว่าการถูกขึ้นศาลทหาร
วิธีแทนที่การฆ่าเพื่อรักษาเกียรติยศ
การบังคับให้ฆ่าตัวตายเองอาจจะเป็นวิธีที่ใช้แทนยโศโฆษาฆาต เมื่อสตรีทำผิดประเพณีและนำความเสื่อมเสียมาให้แก่ครอบครัวหรือตระกูล บีบีซีรายงานว่าสหประชาชาติกล่าวว่าในปี ค.ศ. 2006 พยายามสืบสวนกรณีการบังคับให้ฆ่าตัวตายของสตรีในตุรกี