ถุงลมโป่งพอง

ถุงลมโป่งพอง Emphysema
การลุกลามของการทำลายผนังถุงลมโดยไม่เกิดพังผืดบริเวณรอบส่วนกลางของกลีบย่อยของปอด (centrilobular emphysema) ทางด้านซ้ายของภาพแสดงกลีบย่อยของปอดทั้งหมดที่เสียหาย
สาขาวิชา	วิทยาปอด
อาการ	หายใจลำบาก, ไอเรื้อรัง
การตั้งต้น	อายุมากกว่า 35 ปี
ระยะดำเนินโรค	ระยะยาว
สาเหตุ	การสูบบุหรี่,มลภาวะทางอากาศ, พันธุกรรม
วิธีวินิจฉัย	การวัดปริมาตรอากาศหายใจ (Spirometry)
โรคอื่นที่คล้ายกัน	โรคหืด, ภาวะหัวใจวาย, หลอดลมโป่งพอง, วัณโรค, หลอดลมฝอยอักเสบอุดกั้น, หลอดลมฝอยอักเสบทั่วแบบกระจาย
การป้องกัน	การหยุดสูบบุหรี่, ปรับปรุงคุณภาพอากาศภายในและภายนอกอาคาร, มาตรการควบคุมยาสูบ
การรักษา	การฟื้นฟูสมรรถภาพปอด, การรักษาด้วยออกซิเจนระยะยาว, การลดปริมาตรปอด
ยา	สารขยายหลอดลมชนิดสูด และคอร์ติโคสเตอรอยด์

ถุงลมโป่งพอง เป็นโรคของระบบทางเดินหายใจส่วนล่างชนิดหนึ่ง ทำให้เกิดมีโพรงอากาศขึ้นในเนื้อปอดของผู้ป่วย ซึ่งอาจมีขนาดเล็กหรือใหญ่ก็ได้ โพรงนี้เกิดจากการที่ผนังถุงลมถูกทำลายกลายเป็นการสูญเสียเนื้อปอดเกิดเป็นโพรง ผลจากภาวะนี้จะทำให้พื้นที่แลกเปลี่ยนแก๊สในถุงลมมีจำนวนลดน้อยลง ทำให้ขนส่งออกซิเจนเข้ากระแสเลือดได้ลดลง ผู้ป่วยส่วนใหญ่เป็นวัยกลางคนถึงสูงอายุ เนื่องจากสาเหตุที่สำคัญอย่างหนึ่งคือการสูบบุหรี่ต่อเนื่องเป็นระยะเวลานาน นอกจากนี้ยังมีปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆ เช่น ภาวะพร่องโปรตีนแอลฟาวันแอนไททริปซิน ซึ่งอาจทำให้เกิดถุงลมโป่งพองได้ในคนอายุน้อย

บรรณานุกรม

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ถุงลมโป่งพอง