นิคมโรคเรื้อน

สถานพักฟื้นนางาชิมะอาอิเซเอ็งในโอกายามะ ประเทศญี่ปุ่น เคยใช้งานเป็นนิคมโรคเรื้อน ปัจจุบันเป็นพิพิธภัณฑ์และสถานพักฟื้นผู้ที่หายป่วยจากโรคเรื้อนแล้ว

นิคมโรคเรื้อน (อังกฤษ: leper colony, lazarette, leprosarium, lazar house) เป็นสถานที่สำหรับกักตัวผู้ป่วยโรคเรื้อนในประวัติศาสตร์ คำภาษาอังกฤษว่า lazaretto ซึ่งมาจากชื่อของนักบุญลาซารัสในไบเบิลยังนำมาใช้เรียกพื้นที่สำหรับการแยกเดี่ยวผู้ป่วย นิคมโรคเรื้อนแห่งแรก ๆ ได้รับการดูแลบริหารโดยอารามของชาวคริสต์ ตลอดประวัติศาสตร์ มีนิคมโรคเรื้อนเกิดขึ้นมากมายทั่วโลกเพื่อรักษาผู้ป่วยโรคเรื้อน โดยเฉพาะในแอฟริกา บราซิล จีน และอินเดีย

นิคมโรคเรื้อนเริ่มเป็นที่แพร่หลายในสมัยกลางโดยเฉพาะในยุโรปและอินเดีย ส่วนใหญ่ดูแลงานโดยคณะนักบวชในศาสนาคริสต์ ในอดีต โรคเรื้อนเป็นโรคที่ผู้คนกลัวมากเนื่องจากเป็นโรคที่ก่อให้เกิดความพิการและการผิดรูปที่มองเห็นได้โดยกายภาพ เป็นโรครักษาไม่หาย และเชื่อกันว่าเป็นโรคที่ติดต่อง่ายมาก นิคมโรคเรื้อนที่ดูแลโดยคณะนักบวชโรมันคาทอลิกมักเรียกว่า lazar house ซึ่งตั้งตามนักบุญลาซารัส นักบุญองค์อุปถัมภ์ของผู้ป่วยโรคเรื้อน นิคมโรคเรื้อนบางนิคมอาจผลิตเงินตราใช้เองภายในเนื่องจากเกรงว่าการที่ผู้ป่วยโรคเรื้อนใช้เงินที่หมุนเวียนกลับสู่สังคมภายนอกจะช่วยแพร่กระจายโรคเรื้อนออกไป