พังผืดอักเสบมีเนื้อตาย

พังผืดอักเสบมีเนื้อตาย (Necrotizing fasciitis)
ชื่ออื่น	Flesh-eating bacteria, flesh-eating bacteria syndrome, necrotizing soft tissue infection (NSTI), fasciitis necroticans
ขาซ้ายของผู้ป่วยพังผืดอักเสบมีเนื้อตาย แสดงให้เห็นบริเวณที่เปลี่ยนเป็นสีแดงและมีเนื้อตายเป็นวงกว้าง
การออกเสียง	/ˈnɛkrəˌtaɪzɪŋ ˌfæʃiˈaɪtɪs/ or /ˌfæs-/
สาขาวิชา	Infectious disease
อาการ	Severe pain, fever, purple colored skin in the affected area
การตั้งต้น	เริ่มเป็นอย่างเฉียบพลันและลุกลามอย่างรวดเร็ว
สาเหตุ	Multiple types of bacteria, occasional fungus
ปัจจัยเสี่ยง	Poor immune function such as from diabetes or cancer, obesity, alcoholism, intravenous drug use, peripheral artery disease
วิธีวินิจฉัย	Based on symptoms, medical imaging
โรคอื่นที่คล้ายกัน	Cellulitis, pyomyositis, gas gangrene
การป้องกัน	Wound care, handwashing
การรักษา	Surgery to remove the infected tissue, intravenous antibiotics
พยากรณ์โรค	~30% mortality
ความชุก	0.7 per 100,000 per year

พังผืดอักเสบมีเนื้อตาย (อังกฤษ: necrotizing fasciitis) เป็นการติดเชื้อของเนื้อเยื่ออ่อนที่ทำให้มีการตายของเนื้อเยื่อ เกิดขึ้นและลุกลามได้อย่างรวดเร็ว ผู้ป่วยอาจมีอาการผิวหนังบริเวณที่เป็นกลายเป็นสีแดงหรือสีม่วง เจ็บปวด มีไข้ และอาเจียนได้ อวัยวะที่พบบ่อยคือแขนขาและบริเวณฝีเย็บ

เชื้อมักเข้าสู่ร่างกายผ่านรอยแยกที่ผิวหนังเช่นจากรอยบาดหรือแผลไฟไหม้ ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญได้แก่ภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่องต่างๆ เช่น เบาหวาน มะเร็ง โรคอ้วน การติดสุรา การใช้ยาเสพติด และโรคหลอดเลือดส่วนปลาย ส่วนใหญ่ไม่ติดต่อจากคนสู่คน แบ่งออกเป็นสี่ชนิดขึ้นอยู่กับเชื้อที่เป็นสาเหตุ ผู้ป่วยราว 55-80% ติดเชื้อแบคทีเรียมากกว่า 1 ชนิด เชื้อที่พบบ่อยถึงหนึ่งในสามคือแบคทีเรีย Staphylococcus aureus สายพันธุ์ดื้อยาเมทิซิลิน (MRSA) การตรวจภาพรังสีอาจมีส่วนช่วยในการวินิจฉัยในผู้ป่วยบางราย

แหล่งข้อมูลอื่น