| Aedes aegypti | |
|---|---|
| |
| ตัวเต็มวัย | |
| |
| ตัวอ่อน (ลูกน้ำ) | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Animalia |
| ไฟลัม: | Arthropoda |
| ชั้น: | Insecta |
| อันดับ: | Diptera |
| วงศ์: | Culicidae |
| สกุล: | Aedes |
| สกุลย่อย: | Stegomyia |
| สปีชีส์: | A. aegypti |
| ชื่อทวินาม | |
|
Aedes aegypti (Linnaeus in Hasselquist, 1762) | |
| |
| การกระจายพันธุ์ในปี 2006 ของ Aedes aegypti (สีฟ้า) และพื้นที่ระบาดของไข้เด็งกี (สีแดง) | |
| ชื่อพ้อง | |
| |
ยุงลายบ้าน หรือยุงไข้เหลือง (ชื่อวิทยาศาสตร์: Aedes aegypti) เป็นยุงที่สามารถแพร่ไวรัสไข้เด็งกี ชิคุนกุนยา และไข้เหลือง ตลอดจนโรคอื่น ๆ ได้ ยุงลายบ้านสามารถสังเกตได้จากรอยสีขาวที่ขาและเครื่องหมายรูปพิณโบราณ (lyre) บนอก ยุงลายบ้านมีกำเนิดในทวีปแอฟริกา แต่ปัจจุบันพบได้ในเขตร้อน และกึ่งเขตร้อนทั่วโลก
การแพร่กระจายโรค
ยุงลายบ้านเป็นตัวพาหะนำโรคส่งผ่านไข้เขตร้อนหลายโรค ยุงลายบ้านเฉพาะเพศเมียเท่านั้นที่กัดเพื่อดูดเลือดไปใช้ให้ไข่เจริญ ยุงลายบ้านหาเหยื่อโดยจะดึงดูดเข้าหาสารเคมีที่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมปล่อยออกมา สารประกอบเหล่านี้รวมถึงแอมโมเนีย คาร์บอนไดออกไซด์ กรดแลกติกและออคทีนอล นักวิทยาศาสตร์แห่งงานบริการวิจัยการเกษตรได้ศึกษาโครงสร้างเคมีเฉพาะของออคทีนอลเพื่อทำความเข้าใจว่าเหตุใดสารเคมีดังกล่าวจึงดึงดูดยุงมายังตัวถูกเบียน (host) พวกเขาพบว่ายุงชอบโมเลกุลออคทีนอลหมุนขวา (dextrorotatory) มากกว่า
คู่มือนักเดินทางเรื่องการป้องกันไข้เด็งกีของศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค (CDC) แนะนำให้ใช้สารขับไล่ยุงที่มี DEET (เอ็น, เอ็น-ไดเอทิลเมทาโทลูเอไมด์ ความเข้มข้น 20% ถึง 30% ไม่ควรเกินกว่านี้) นอกจากนี้ยังแนะนำดังต่อไปนี้
- แม้ว่ายุงลายบ้านมักกัดเวลาตกค่ำ และรุ่งเช้า ในบ้าน ในที่มืด หรือเมื่อมีเมฆมาก แต่ยุงชนิดนี้กัดและแพร่กระจายโรคได้ตลอดปีและทุกช่วงเวลาของวัน
- ที่วางไข่ของยุงลายบ้านมักเป็นที่น้ำนิ่ง เช่น แจกันดอกไม้ ถังหรือภาชนาที่ไม่มีฝาปิด และยางรถยนต์ที่ทิ้งแล้ว แต่ที่อันตรายที่สุด คือ พื้นฝักบัวเปียกและถังชักโครก เพราะยุงจะเข้ามาแพร่พันธุ์ในที่พักอาศัยได้ มีการวิจัยที่แสดงว่าสารเคมีบางชนิดที่แบคทีเรียปล่อยออกมาในที่เก็บน้ำสามารถกระตุ้นให้ยุงเพศเมียวางไข่ได้ นอกจากนี้ ยุงเพศเมียมักจะถูกกระตุ้นให้วางไข่ในที่เก็บน้ำที่มีปริมาณกรดไขมันบางชนิดพอเหมาะซึ่งกรดไขมันดังกล่าวสัมพันธ์กับแบคทีเรียที่มีส่วนในการย่อยสลายใบไม้และสารอินทรีย์อื่นในน้ำ
- สวมเสื้อผ้าแขนยาวและกางเกงขายาวเมื่ออยู่นอกอาคารในช่วงกลางวัน และตอนเย็น
- ฉีดพ่นสารขับไล่เพอร์เมธรินหรือ DEET บนเสื้อผ้า เพราะยุงอาจกัดผ่านเสื้อผ้าบาง ๆ ได้
- ใช้มุ้งคลุมเหนือเตียงหากห้องนอนไม่ได้ปรับอากาศหรือมีมุ้งลวด สามารถเพิ่มการป้องกันได้โดยชุบมุ้งด้วยยาฆ่าแมลงเพอร์เมธริน (en:Permethrin)
- ฉีดพ่นเพอร์เมธรินหรือยาฆ่าแมลงที่คล้ายกันในห้องนอนก่อนเข้านอน