ละหุ่ง

ละหุ่ง
ใบและดอกละหุ่ง
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Plantae
ไม่ได้จัดลำดับ:	Angiosperms
ไม่ได้จัดลำดับ:	Eudicots
ไม่ได้จัดลำดับ:	Rosids
อันดับ:	Malpighiales
วงศ์:	Euphorbiaceae
วงศ์ย่อย:	Acalyphoideae
เผ่า:	Acalypheae
เผ่าย่อย:	Ricininae
สกุล:	Ricinus L.
สปีชีส์:	R.  communis
ชื่อทวินาม
Ricinus communis L.

ละหุ่ง (ชื่อวิทยาศาสตร์: Ricinus communis) เป็นพืชในวงศ์ยางพารา (Euphorbiaceae) และเป็นพืชชนิดเดียวในสกุล Ricinus มีถิ่นกำเนิดในบริเวณเมดิเตอร์เรเนียนและแอฟริกาตะวันออก

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ละหุ่งเป็นไม้พุ่ม อาจสูงได้ถึง 6 เมตร ใบเป็นใบเดี่ยวเรียงสลับกัน ขอบใบหยักเป็นแฉกแบบนิ้วมือ 5-12 แฉก เนื้อใบค่อนข้างบาง สีเขียว หรือสีเขียวแกมแดง หรือสีแดงเข้ม ก้านใบยาว 10-30 เซนติเมตร ดอกออกเป็นช่อที่ยอดหรือตามปลายกิ่ง ช่อดอกตั้งตรง ดอกย่อยสีเขียวอมเหลืองหรือสีม่วงแดง แยกเพศแต่อยู่บนช่อเดียวกัน โดยดอกตัวผู้อยู่ส่วนบน ส่วนดอกตัวเมียอยู่ส่วนล่าง ผลรูปไข่มี 3 พู เมื่ออ่อนมีสีเขียวหรือสีเขียวแกมม่วง มีหนามอ่อน ๆ คลุม เมื่อแก่จะแห้งแตกได้ ภายในมีเมล็ด 1-3 เมล็ด

การนำไปใช้

เมื่อสกัดเมล็ดละหุ่งโดยไม่ใช้ความร้อน (หากใช้ความร้อนจะได้โปรตีนที่มีพิษร้ายแรงคือ ไรซิน) จะได้น้ำมันละหุ่ง (castor oil) ที่มีสารสำคัญคือ กรดริซิโนเลอิก 85-95% ใช้รักษาโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็ง โรคพาร์คินสัน ข้ออักเสบ และแก้อาการผมร่วงได้ นอกจากนี้ น้ำมันละหุ่งยังใช้เป็นยาระบายอย่างอ่อน และใช้ในอุตสาหกรรมเคมีและรถยนต์อย่างแพร่หลาย

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ละหุ่ง
• ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Ricinus communis ที่วิกิสปีชีส์