เนยเชีย (อังกฤษ: shea butter) เป็นไขมันสีขาวเหลืองที่สกัดได้จากเมล็ดต้นเชีย (Vitellaria paradoxa) ซึ่งเป็นพืชท้องถิ่นในทวีปแอฟริกา เนยเชียเป็นไขมันประเภทไตรกลีเซอไรด์ที่ประกอบด้วยกรดไขมันหลายชนิด ได้แก่ กรดโอเลอิก (40-60%), กรดสเตียริก (20-50%), กรดลิโนเลอิก (3-11%), กรดปาล์มิติก (2-9%), กรดลิโนเลนิกอัลฟา (<1%) และกรดอะราคิดิก (<1%)
เนยเชียนิยมใช้เป็นสารเพิ่มความชุ่มชื้นในเครื่องสำอางหลายชนิด เช่น ลิปกลอส, โลชัน, ครีม, ผลิตภัณฑ์บำรุงเส้นผมและสบู่ แต่ในเชิงพาณิชย์ไม่นิยมใช้เนยเชียทำสบู่เพราะต้นทุนสูงและคุณสมบัติที่ไม่ค่อยแปรสภาพเป็นสบู่เมื่อทำปฏิกิริยากับแอลคาไลน์ ในทางการแพทย์ใช้ผสมเป็นยาประเภทขี้ผึ้งเพราะมีคุณสมบัติต้านการอักเสบ ในอุตสาหกรรมผลิตช็อกโกแลต บางครั้งมีการผสมเนยเชียกับไขมันอื่น ๆ เพื่อใช้แทนเนยโกโก้ แต่จะให้รสชาติที่ต่างกัน
องค์กรเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศแห่งสหรัฐอเมริกาและหลายบริษัท ได้จัดระดับความบริสุทธิ์ของเนยเชียเป็น 5 ระดับ ได้แก่:
- A (ดิบ, สกัดด้วยน้ำ)
- B (กลั่นแล้ว)
- C (กลั่นและสกัดด้วยตัวทำละลาย เช่น เฮกเซน)
- D (ระดับไม่มีการปนเปื้อนต่ำสุด)
- E (มีการปนเปื้อน)
แหล่งข้อมูลอื่น
-
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เนยเชีย
- "Shea Butter - MSDS". Science Lab. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-04. สืบค้นเมื่อ 2016-10-25.
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ