| เฮนรียุวกษัตริย์ Henry the Young King | |
|---|---|
 เฮนรียุวกษัตริย์
| |
| พระมหากษัตริย์ร่วมรัชกาลแห่งชนอังกฤษ | |
| ครองราชย์ | ค.ศ. 1170 - 11 มิถุนายน ค.ศ. 1183 |
| ก่อนหน้า | พระเจ้าสตีเฟนแห่งอังกฤษ |
| ถัดไป | พระเจ้าริชาร์ดใจสิงห์ |
| ภายใต้พระปรมาภิไธย | พระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ |
| คู่อภิเษก | มาร์เกอรีตแห่งฝรั่งเศส |
| ราชวงศ์ | แพลนทาเจเน็ท |
| พระราชสมภพ | 28 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1155 |
| สวรรคต | 11 มิถุนายน ค.ศ. 1183 (28 พรรษา) |
เฮนรี หรือที่เรียกกันว่า ยุวกษัตริย์ (อังกฤษ: Henry the Young King; 28 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1155 — 11 มิถุนายน ค.ศ. 1183) เป็นพระราชโอรสองค์ที่สองในห้าองค์ในสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษและอาลีเยนอร์แห่งอากีแตน เฮนรีทรงเป็นรองพระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรอังกฤษ, ดยุคแห่งนอร์ม็องดี, เคานท์แห่งอองชูและเมน
ชีวิตช่วงแรก
พระราชสมภพเมื่อ 28 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1155 ที่ลอนดอน พระโอรสคนที่สองของพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษกับเอลินอร์แห่งอากีแตน หลังการสิ้นพระชนม์ของพระเชษฐา วิลเลียม ในปี ค.ศ. 1156 พระองค์ถูกมองว่าเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งในอังกฤษ นอร์ม็องดี และอ็องฌูของพระบิดา
ในปี ค.ศ. 1158 เฮนรีที่มีพระชนมายุเพียง 3 พรรษาถูกจับหมั้นหมายกับมาร์เกอรีต พระธิดาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศสกับพระมเหสีคนที่ 2 โดยมีเงื่อนไขว่าสินสอดติดตัวของมาร์เกอรีตจะเป็นเวอแซ็ง แคว้นชายแดนระหว่างนอร์ม็องดี (ที่ตอนนั้นอยู่ในการครอบครองของอังกฤษ) กับฝรั่งเศส พระเจ้าเฮนรีที่ 2 ใช้ประโยชน์จากปัญหาทางการเมืองของพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ที่ 3 ทำให้พระสันตะปาปาอนุญาตให้เฮนรีกับมาร์เกอรีตได้แต่งงานกันในปี ค.ศ. 1160
ในวันที่ 14 มิถุนายน ค.ศ. 1170 เฮนรีน้อยได้รับได้รับการสวมมงกุฎ (ที่ในทางทฤษฎีหมายความว่าจะได้ปกครองร่วมกับพระบิดา) ที่เวสต์มินสเตอร์แอบบีย์โดยอาร์ชบิชอปโรเจอร์แห่งยอร์ก อันเป็นการแย่งชิงอำนาจพิเศษมาจากอาร์ชบิชอปแห่งแคนเทอร์บรี ทำให้ความขัดแย้งของพระเจ้าเฮนรีที่ 2 กับอาร์ชบิชอปแห่งแคนเทอร์บรี โธมัส เบ็คเก็ต ยิ่งย่ำแย่ลง และจบลงด้วยการฆาตกรรมเบ็คเก็ตในหกเดือนต่อมา เฮนรีน้อยได้รับการสวมมงกุฎอีกครั้งในวันที่ 27 สิงหาคม ค.ศ. 1172 (ครั้งนี้เป็นการสวมมงกุฎพร้อมกับมาร์เกอรีต) ยุวกษัตริย์ไม่ได้รับการแบ่งปันอำนาจใดๆ จากพระบิดา (คนในยุคเดียวกันและนักประวัติศาสตร์ในยุคต่อมาไม่ได้เรียกพระองค์ว่าพระเจ้าเฮนรีที่ 3)
ด้วยการร่วมมือกับพระมารดาและพระอนุชา ริชาร์ด (อนาคตพระเจ้าริชาร์ดที่ 1) กับเจฟฟรีย์ พระองค์เกือบล้มล้างอำนาจของพระบิดา พระเจ้าเฮนรีที่ 2 ได้ในปี ค.ศ. 1173 ทรงได้รับการอภัยจากการก่อการปฏิวัติ แต่ก็ลอบวางแผนกับพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 ต่อต้านพระบิดาอีกครั้งในปี ค.ศ. 1182–83 พระองค์ทำสงครามแย่งชิงปัวตูกับริชาร์ด และกำลังเตรียมการที่จะต่อสู้กับริชาร์ดอีกครั้งตอนที่สิ้นพระชนม์ในฝรั่งเศสด้วยโรคบิด
ยุวกษัตริย์ได้รับความนิยมมากจนประชาชนของเลอม็องส์กับรูอ็องเกือบทำสงครามแย่งชิงสิทธิ์ในการดูแลพระบรมศพของพระองค์ และในดินแดนที่สืบทอดกันมาทางสายเลือดของพระมารดา พระองค์เป็นอมตะใน "บทเพลงไว้อาลัยแด่ยุวกษัตริย์" ที่แต่งโดยนักขับลำนำทรูบาดูร์ เบร์ทร็อง เดอ โบร์น
- W.L. Warren, Henry II (London, 1973) ISBN 0-520-03494-5
- O.H. Moore, The Young King Henry Plantagenet, 1155-83, in History, Literature, and Tradition (Columbus OH, 1925)
- G. Duby, William Marshal: the Flower of Chivalry trans. R. Howard (London, 1986)
- D. Crouch, William Marshal: Knighthood, War and Chivalry, 1147–1219 (2nd edn, London, 2002)
- D. Crouch, Tournament (London, 2005)
- L. Diggelmann, 'Marriage as Tactical Response: Henry II and the Royal Wedding of 1160', English Historical Review, CXIX, (2004), pp. 954–64
- R.J. Smith, 'Henry II's Heir: the Acta and Seal of Henry the Young King, 1170-83', English Historical Review, CXVI, (2001), pp. 297–326
ข้อมูลเพิ่มเติม
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เฮนรียุวกษัตริย์