แบบจำลองคือเบลอร์-รอสส์

แบบจำลองคือเบลอร์-รอสส์ (อังกฤษ: Kübler-Ross model) เป็นชุดขั้นทางอารมณ์ที่ผู้เผชิญการเสียชีวิตของบุคคลสนิทประสบ แบ่งเป็นห้าขั้น คือ ปฏิเสธ โกรธ ต่อรอง ซึมเศร้าและยอมรับ

จิตแพทย์ชาวสวิส เอลิซาเบธ คือเบลอร์-รอสส์ (Elisabeth Kübler-Ross) เริ่มแบบจำลองนี้ในหนังสือ ว่าด้วยความตายและการตาย (On Death and Dying) ของเธอในปี 2512 ซึ่งได้รับบันดาลใจจากงานของเธอกับผู้ป่วยระยะสุดท้าย โดยมีแรงจูงใจจากการขาดหลักสูตรในโรงเรียนแพทย์เรื่องความตายและการตาย คือเบลอร์-รอสส์จึงพิจารณาความตายและผู้ที่เผชิญความตายที่โรงเรียนแพทย์มหาวิทยาลัยชิคาโก โครงการของคือเบลอร์-รอสส์พัฒนาเป็นชุดสัมมนาซึ่งร่วมกับการสัมภาษณ์ผู้ป่วยและการวิจัยก่อน ๆ กลายเป็นรากฐานของหนังสือเธอ นับแต่การจัดพิมพ์ ว่าด้วยความตายและการตาย แบบจำลองคือเบลอร์-รอสส์ได้กลายเป็นที่ยอมรับของสาธารณชน

คือเบลอร์-รอสส์บันทึกในภายหลังว่าขั้นต่าง ๆ นั้นไม่ใช่ความก้าวหน้าเป็นเส้นตรงและพยากรณ์ได้ และเธอเสียใจที่เขียนแบบจำลองนี้โดยทำให้เข้าใจผิด ทว่า มีห้าประสบการณ์ร่วมที่เกิดกับผู้สูญเสียที่เกิดในลำดับใดก็ได้ ถ้ามี

การวิจารณ์

ในหนังสือของจอร์จ โบนันโน (George Bonanno) อีกข้างหนึ่งของความเศร้า: สิ่งที่วิทยาศาสตร์การพรากใหม่บอกเราเกี่ยวกับชีวิตหลังการสูญเสีย (The Other Side of Sadness: What the New Science of Bereavement Tells Us About Life After a Loss) เขาสรุปการวิจัยการทบทวนระดับเดียวกันที่อิงหลายพันเรื่องเป็นเวลากว่าสองทศวรรษและสรุปว่า การหายเองตามธรรมชาติเป็นองค์ประกอบสำคัญของความโศกเศร้า ตรรกะคือ หากไม่มีความโศกเศร้า ก็ไม่มีขั้นของความโศกเศร้าให้ผ่าน งานของโบนันโนยังแสดงว่าการขาดความโศกเศร้าหรืออาการบาดเจ็บเป็นผลลัพธ์ที่ดี