| โรคโครห์น | |
|---|---|
| ชื่ออื่น | Crohn syndrome, regional enteritis |
 | |
| ลำไส้เล็กส่วนปลาย, หลอดเลือดแดงอิลีโอโคลิกและลำไส้ใหญ่เป็นสามจุดที่มักจะเกี่ยวข้องกับโรคโครห์น | |
| สาขาวิชา | วิทยาทางเดินอาหาร |
| อาการ | ปวดท้อง, ท้องร่วง (อาจมีเลือดปน), ไข้, น้ำหนักลด |
| ภาวะแทรกซ้อน | โลหิตจาง, ผื่น, ข้ออักเสบ, มะเร็งลำไส้ใหญ่ |
| การตั้งต้น | อายุ 20-30 ปี |
| ระยะดำเนินโรค | ระยะยาว |
| ปัจจัยเสี่ยง | การสูบบุหรี่ |
| วิธีวินิจฉัย | การตัดเนื้อออกตรวจ, การตรวจจากภาพทางการแพทย์ |
| โรคอื่นที่คล้ายกัน | กลุ่มอาการลำไส้ไวเกินต่อการกระตุ้น, celiac disease, โรคเบห์เช็ต, วัณโรคลำไส้ |
| ยา | คอร์ติโคสเตอรอยด์, เมโทเทรเซต |
| พยากรณ์โรค | การคาดหมายคงชีพลดลงเล็กน้อย |
| ความชุก | 3.2 ต่อ 1,000 (ในประเทศพัฒนาแล้ว) |
โรคโครห์น (อังกฤษ: Crohn's disease) เป็นโรคในกลุ่มโรคลำไส้อักเสบที่ส่งผลต่อทางเดินอาหาร ผู้ป่วยมักมีอาการปวดท้อง, ท้องร่วง (ในรายที่รุนแรงอาจมีเลือดปน), มีไข้และน้ำหนักลด และมีอาการแทรกซ้อนได้แก่ โลหิตจาง, ผื่น, ผนังลูกตาชั้นกลางอักเสบและอ่อนล้า ในรายที่เรื้อรังอาจมีอาการลำไส้อุดตันและมีความเสี่ยงเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่
สาเหตุของโรคโครห์นยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่เชื่อว่าเกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม, ระบบภูมิคุ้มกันและแบคทีเรีย ทำให้ระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายโจมตีทางเดินอาหารเพื่อกำจัดแอนติเจน นำไปสู่การอักเสบของลำไส้ ถึงแม้ว่าโรคโครห์นจะเกี่ยวข้องกับระบบภูมิคุ้มกัน แต่โรคนี้ไม่ใช่โรคภูมิต้านตนเองเนื่องจากไม่ได้ถูกกระตุ้นจากร่างกายเอง แต่คาดว่าเกี่ยวข้องกับภูมิคุ้มกันบกพร่องและทางพันธุกรรม มีรายงานว่าโรคโครห์นมักเกิดขึ้นหลังมีอาการกระเพาะอาหารและลำไส้อักเสบ และผู้ที่สูบบุหรี่มีความเสี่ยงเป็นโรคนี้มากกว่าสองเท่า การวินิจฉัยมักใช้วิธีตรวจชิ้นเนื้อและตรวจสอบจากภาพทางการแพทย์
ยังไม่พบว่ายาและการผ่าตัดใดสามารถรักษาโรคโครห์นได้ การรักษาส่วนใหญ่จึงเป็นการรักษาอาการข้างเคียงและแบบประคับประคอง มีรายงานว่ายาคอร์ติโคสเตอรอยด์และเมโทเทรเซตช่วยรักษาอาการข้างเคียงได้ดี ในขณะที่การผ่าตัดจะใช้เมื่อตรวจพบฝี, ลำไส้อุดตันหรือมะเร็ง
โรคโครห์นพบในประชากรในอัตรา 3.2 ต่อ 1,000 คนในยุโรปและอเมริกาเหนือ และพบได้น้อยกว่าในเอเชียและแอฟริกา ผู้ป่วยโรคโครห์นจะมีการคาดหมายคงชีพลดลงเล็กน้อย การตั้งต้นของโรคนี้พบในทุกช่วงอายุ แต่มักพบในช่วงอายุ 20 ปี เพศชายและหญิงมีโอกาสเป็นโรคนี้ได้เท่า ๆ กัน โรคโครห์นตั้งชื่อตามเบอร์ริล เบอร์นาร์ด โครห์น นักวิทยาทางเดินอาหารชาวอเมริกันผู้ค้นพบโรคนี้ในปี ค.ศ. 1932
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: โรคโครห์น |