สายตาสั้น

สายตาสั้น
ชื่ออื่น	short-sightedness, near-sightedness
ภาพแสดงการเปลี่ยนแปลงในดวงตาที่มีอาการสายตาสั้น
สาขาวิชา	จักษุวิทยา, ทัศนมาตรศาสตร์
อาการ	วัตถุที่อยู่ไกลจะมัว วัตถุที่อยู่ใกล้ดูปกติ, ปวดกัว, ตาล้า
ภาวะแทรกซ้อน	จอตาหลุดลอก, โรคต้อกระจก, โรคต้อหิน
สาเหตุ	ผสมระหว่างปัจจัยทางพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อม
ปัจจัยเสี่ยง	ทำงานแบบใกล้, ใช้เวลาข้างในมากกว่า, ประวัติครอบครัว
วิธีวินิจฉัย	การตรวจตา
การป้องกัน	ไม่ทราบ
การรักษา	แว่นตา, เลนส์สัมผัส, ผ่าตัด
ความชุก	1.5 พันล้านคน (22%)

สายตาสั้น (อังกฤษ: myopia, near-sightedness, short-sightedness) เป็นภาวะของตาซึ่งแสงที่เข้ามาไม่ตกบนจอตาโดยตรง แต่ตกหน้ากว่า ทำให้ภาพที่บุคคลเห็นเมื่อมองวัตถุไกลอยู่นอกจุดรวม แต่ในจุดรวมเมื่อมองวัตถุใกล้ ภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องได้แก่ปวดหัวและตาล้า อาการสายตาสั้นมักมีส่วนเกี่ยวข้องกับคววามเสี่ยงต่อจอตาหลุดลอก, โรคต้อกระจก และโรคต้อหินมากขึ้น

วิชาชีพการดูแลตาแก้ไขสายตาสั้นด้วยการใช้เลนส์บำบัดมากที่สุด เช่น แว่นตาหรือเลนส์สัมผัส นอกจากนี้ ยังอาจแก้ไขได้โดยศัลยกรรมหักเหแสง แม้มีกรณีผลข้างเคียงที่สัมพันธ์ เลนส์บำบัดมีกำลังสายตาเป็นลบ (คือ มีผลเว้าสุทธิ) ซึ่งชดเชยไดออพเตอร์ (diopter) บวกเกินของตาที่สั้น โดยทั่วไปไดออพเตอร์ลบใช้อธิบายความรุนแรงของสายตาสั้น และเป็นค่าของเลนส์เพื่อแก้ไขตา สายตาสั้นขั้นสูงหรือสายตาสั้นรุนแรงนิยามโดย -6 ไดออพเตอร์หรือเลวกว่านั้น

อาการสายตาสั้นเป็นอาการที่พบได้มากที่สุดและประมาณการว่าส่งผลกระทบถึง 1.5 พันล้านคน (22% ของประชากรทั่วโลก) โดยมีอัตราในแต่ละประเทศแตกต่างกัน อัตราในวัยผู้ใหญ่อยู่ที่ร้อยละ 15 ถึง 49

ตรงข้ามกับสายตาสั้น คือ สายตายาว

แหล่งข้อมูลอื่น